Os mil e un dias e unha escolma de fotopoemas, un carreiro trazado a traves de anos de feliz coexistencia de imaxes e letras que se miran no espello e as veces ata discuten. O resultado e unha posible viaxe cara ao centro da poeta e da sua memoria. Nese percorrido, desexos de ser illa malia nacer peninsula e chaves que xa non abren conviven con lembranzas de lobos a distancia discreta das verbenas. Os pasos converxen nunha teima ultima: ser quen de devolver a arbore a maza e derrotar a entropia.